Visjes en Torrevieja

Visjes als huisgenoten...

Dat leek lianne en mij een erg leuk idee! Gevraagd of het mocht maar helaas... Door eerdere ervaringen met vissen en zelfs een hamster was dit niet mogelijk...

We kregen de tip om een kom aan te schaffen en zelf vissen te maken. Dit konden we uiteraard niet laten en hebben we gedaan! Maak kennis met onze Jelle (rode), Wiebe (witte), Orange (oranje) en Ruben (roze)!

Torrevieja...

Wat een leuk tripje leek met de bus heen en weer naar Torrevieja werd een iets minder leuk tripje... En eindigde uiteindelijk geslaagd!

Heen ging alles goed! Wij optijd bij de bushalte en de bus was ook optijd. We betaalde per persoon maar €2,35 euro (Zoóo goedkoop vergeleken met wat we in Nederland gewend zijn!) voor een ritje van ongeveer 20 km.

Eenmaal aangekomen in Torrevieja een lange wandel gemaakt. Om precies te zijn hebben we maar 8,7 km gelopen!

Het is een prachtig mooi dorp of stad... Het was zo groot dat het een stad is denk ik.

Vele kleine winkeltjes, veel oude mensen, een groot winkelcentrum (met een H&M, C&A, Pull&Bear, Douglas, Zara, Starbucks en nog veel meer) en bovenal veel zebrapaden. Ik heb ze niet geteld maar man, man, man wat zijn dat er veel zeg!

En toen terug... We wilde om 14:00 uur de bus terug nemen. De bus wilde ons alleen niet meenemen denk ik... Hij kwam helemaal niet opdagen... Wij vragen aan een vrouw bij de bali hoe of wat. Kwam de volgende en tevens de laatste bus dus pas om 18:30 uur...

Tja... Wat doe je dan? Vanaf de plaats waar we op en uit de bus stapten konden we de zee zien. We zijn uiteindelijk maar die kant op gaan lopen omdat we daar nog niet geweest waren. Op de boulevard een fotootje geschoten van de prachtige zee met palmbomen.

Met pure toeval kwamen we mijn buren van in het vliegtuig tegen. Het echtpaar herkende mij meteen! We hadden een kort praatje over hoe het ging en wat ons bracht in Torrevieja. Wij verteld over de gekke bussen hier in Spanje... waarna meneer ons aanbood om ons naar ons huisje te brengen... Op zo'n aanbod "nee" zeggen is lastig als je weet dat je nog 4,5 uur moet wachten tot er een bus komt die je thuis brengt. We zijn bij hun in de auto gestapt een naar Almoradí gereden.

Onderweg vele gesprekken gehad over de omgeving en allemaal nieuwe weetjes te horen gekregen. Ook kreeg ik onderweg een briefje in mijn handen van mevrouw met daarop hun telefoonnummer en e-mailadres. Wanneer ik iets wilde vragen of er nood was mocht ik hun bellen. Echt mega lief van ze!

Zo hebben we weer een avontuur beleefd zo op dag 3 van de 155...!

Lots of love,

Anniek