Nog 6 weken te gaan!

Holaaaa!

Nog 6 weken hier en dan zit het er alweer op. Wat gaat de tijd rap zeg! Deze keer een blogje over van alles en nog wat.

De afgelopen week heb ik 7 dagen stage gelopen. De dagen waren vrij rustig zoals altijd eigenlijk. Helaas is er weer 1 persoon overleden... Verder was er niet veel bijzonders op één vrouw na. Ze was veel aan het schreeuwen en heel onrustig. Daarom gaven we haar Rivotril. Normaal gesproken krijgen mensen er een aantal druppels van maar deze vrouw kreeg 3 ml! Ongeveer 10 minuten later kregen we een telefoontje van de auxiliars dat mevrouw niet meer reageerde en alleen maar aan het slapen was. Dus de verpleegkundige en ik gingen er naar toe. Haar saturatie (hoeveelheid O2 in het bloed) was op dat moment 73%. Normaal gesproken moet de saturatie tussen 95% en 100% zijn. Dat wil dus zeggen dat deze veel te laag was bij haar. Ook was haar bloeddruk veel te laag. Daarom besloot de verpleegkundige om een infuus te zetten. Ze vroeg aan mij of ik hem wilde zetten en uiteraard zei ik JA! Zo'n kans heb je niet vaak dus wanneer hij open ligt moet je hem aangrijpen! En ik zat in 1 keer goed in het bloedvat dus beter kan niet! Ik blij dat ik een infuus heb mogen zetten en de verpleegkundige blij dat het helemaal goed ging. Uiteindelijk is mevrouw toch door de ambulancebroeders opgehaald. We hadden deze avond niet genoeg middelen om haar te kunnen helpen. Best raar eigenlijk maar zo gaat dat hier...

Van alle ochtenddiensten pakte 1 ochtend hiervan goed uit voor mij! Ik mocht een vrouw katheteriseren! Of nouja... Eerst mocht een andere Nederlandse student het doen (wat echt mega kut is want normaal gesproken voer je deze handeling maar 1 keer uit in 6 tot 8 weken... dus had ik eigenlijk heel veel pech gehad maaar.......) Het leek allemaal goed te gaan tot het ballonnetje opgeblazen werd en we de katheter met ballon en al uit de blaas konden trekken. Wat moet deze vrouw op dat moment pijn gehad hebben! Dus was het tijd voor poging 2. Uiteraard heb ik gevraagd of ik het deze keer mocht doen en gelukkig mocht dat. Ondanks dat mevrouw veel aan het persen was en weerstand gaf zat hij na lang wikken en wegen in één keer goed! Mevrouw opgelucht dat het erop zat en ik uiteraard weer blij dat ik hem heb mogen zetten!

Zo nu ik toch zo lekker over stage aan het typen ben ga ik nog even door. Maandag (21-05-2018) hadden wij een excursie met stage. We gingen met een groep van ongeveer 40 bewoners naar het Safaripark in Elche. Eerst iedereen in de bus zetten, bewoners rolstoel in/rolstoel uit en vervolgens op naar het park. Daar aangekomen bewoners weer de bus uit en zo het park in. Eerst even wat drinken en toen naar een papegaaienshow. Hoe leuk is het om al die mensen te zien genieten en zoveel te zien lachen. Na de papegaaienshow gingen we met een soort van treintje door het park heen. Alle mensen weer de rolstoel uit en het treintje in. Ik zat uiteindelijk naast een vrouw waarmee ik het enorm goed kan vinden. Ze had heel de rit haar hand op mijn been en zat heel vrolijk te praten en te wijzen naar alles wat ze zag. Hoe schattig is dat! Als laatste gingen we nog naar een zeeleeuwenshow kijken. Ook al die lachende gezichten weer en al die klappende handen. Enorm leuk om te zien! Na de show gingen we de bus weer in op weg naar een restaurant waar we met zijn alle gingen eten. We hebben hier heerlijk gegeten! Na een dag die voor mij om 7 uur begon was ik om 20:30 uur weer in mijn huisje. Een enorm lange en vermoeiende maar hele leuke dag was dit! Toen gauw naar bed gegaan want ik had nog een ochtendje stage de volgende dag. Een rustig dagje, zonder gekke dingen en gelukkig waren we optijd klaar.

Een leermomentje. Ik houd mezelf veel bezig met wonden op stage. Ook maak ik hier regelmatig foto's van om de verbetering/verslechtering te kunnen zien. Ik doe dit al vanaf het begin dat ik hier ben en ik wil vandaag voor het eerst met jullie een paar foto's delen. (Mocht je denken hé bah... Scrol dan vooral gelijk door naar het stukje over woensdag 23-05-2018!)

Bij elke foto heb ik er voor mezelf bij gezet waar de wond zit en  de hoeveelste foto het is. Zo weet ik wie het is en is goed duidelijk wat de verschillen zijn. Tussen foto 1 en foto 2 zit niet heel veel verschil. Foto 2 heb ik 2 dagen na foto 1 gemaakt. Dit been is van een vrouw. Toen we deze plek voor het eerst ontdekte was het een enorm grote bloedblaar. De verpleegkundige moest hem doorprikken. Je zou denken dat er veel bloed uit zou moeten komen maar dat was niet het geval. Onder het dunne lagje huid zat foto 1. Dode huid met daar onder nog huid wat intact is. Bij foto 1 heeft de verpleegkundige met een mesje (was letterlijk een  steriel stanleymes) de dode huid er proberen af te snijden. Dit lukte helaas niet. Bij foto 2 hadden we niks met de wond gedaan. Hij moest enkel opnieuw verbonden worden. Bij foto 3 is mevrouw naar het ziekenhuis geweest. Daar hebben ze alle dode huid weg gesneden. Het witte in de wond is een infectie. Het rode er omheen is gezonde huid dat moet gaan genezen.

Zo even een stukje over 1 van de wonden hier. We kennen ze ondertussen in alle vormen, maten, kleuren en geuren. In de foto's die ik heb bijgevoegd staat nog een 3 tal foto's van een wond van een meneer. Deze foto's zijn nog heftiger en er is zelfs bot te zien. Mocht je ze willen zien, kijk dan gerust in de foto's!

Nu even iets heel anders, iets wat niet met stage te maken heeft!

Woensdag (23-05-2018) was ik samen met mijn huisgenootje een dag vrij. Het was enorm lekker weer. Wij besloten om naar Alicante te gaan. We hebben heerlijk rondgelopen, gewinkeld en genoten van het lekkere weer. Op een terrasje hebben we in het bloedhete zonnetje wat gedronken en we zijn naar het treinstation gelopen. Nu zal de vraag: 'Waarom naar het treinstation?' misschien wel opkomen. Nou... Dat heeft een goede reden!

Mijn huisgenoot en ik hadden het idee om samen naar Madrid te gaan als afsluiting van onze stage en onze tijd hier. Op internet hebben we de afgelopen weken veel gezocht naar treinkaarten en hotellen. Nu dachten we... Als we toch in Alicante zijn kunnen we misschien net zo goed daar kijken voor treinkaarten. En die hebben we gevonden en uiteraard gekocht. Van 29 juni tot en met 3 juli zijn wij te vinden in Madrid! Vanaf nu is het nog 36 dagen stage lopen tot Mardrid. We mogen gaan aftellen (vind ik) hahah!

Vandaag en morgen heb ik nog een avonddienst, daarna ben ik heerlijk 2 dagen vrij! Het beloofd enorm goed weer te worden dus ik duik lekker de zon in!

Lots of love,

Anniek